Sportret Jody van de Burgt

Jody van de Burgt

Jody is 31 jaar en woont samen met Denise van Doremalen. Denise is de dochter van Toon van Doremalen, de grensrechter/leider van ons dameselftal. Jody is opgegroeid in de wijk Plein in de Bartokstraat te Schijndel. Zijn vader Frans is verzorger van het 2^e elftal en hersteltrainer van de selectie. Verder heeft Jody een zus, die 33 jaar is. Zijn moeder en vader hebben jarenlang gebadmintond en beiden geven nog steeds les in deze tak van sport. Een sportieve familie dus.

Na de lagere school is Jody naar het Elde college gegaan.
“Ik ben toen installatietechniek gaan doen. Inmiddels heb ik al een paar baasjes “versleten”. Momenteel doe ik veel in het service onderhoud en werk voor Traa in Heeswijk Dinther, waar ik het goed naar mijn zin heb. Ik heb niet echt veel diploma’s gehaald maar heb eigenlijk alles in de praktijk geleerd; ben ook een praktijkman en gelukkig hebben we nog werk genoeg.”

Hoe kan het dat een jongen van de andere kant van Schijndel bij Avanti komt voetballen?
“Dat weet ik eerlijk gezegd niet. Mijn neef Robbie van de Burgt voetbalde bij Avanti en misschien was dat de reden. Ik kan me dat niet herinneren.  Ik ben op mijn 5^e begonnen en Pietje Brus en Jo Toelen hebben mij de beginselen van het voetbal bijgebracht. Ik heb alleen in C1 in een standaardelftal gestaan en verder eigenlijk nooit. Mijn leeftijdsgenoten waren Nicky Hendriks, Roel van de Moosdiik en Edwin van der Heijden. Veel van mijn leeftijdsgenoten zijn al gestopt. Als trainers heb ik gehad: Ad Sterks, mijn vader, Wim van den Boogaard, Dennis Schippers en Raymond Verhoeven.”

Jody is een keer overtuigend kampioen geworden, vertelde hij ons.
“Met C3 ben ik onder leiding van Bert van de Moosdijk en mijn vader kampioen geworden. We hadden een goed elftal en stonden eigenlijk te laag ingedeeld. We hebben dat jaar elke wedstrijd gewonnen en de meeste met grote cijfers. We hadden dat jaar eigenlijk een beter elftal dan C2.”

Vanuit dit kampioenschap had Jody nog een bijzonder verhaal.
“Door de KNVB werden alle elftallen die ongeslagen kampioen waren geworden uitgenodigd om naar de Arena te komen tijdens de bekerfinale om de John Cruijff  schaal. Toen was de finale Ajax tegen Feyenoord. De spelers zaten op de tribune en alle aanvoerders mochten op het veld een ereronde lopen tussen de voetballers van Ajax en Feyenoord. Was echt een kippenvel moment. Ook hadden we eerder die dag nog een rondleiding gehad in de Arena.”

Ondanks dat Jody niet veel in standaardelftallen had gevoetbald, vond hij toch zijn weg omhoog toen hij van de junioren naar de senioren ging.
“Ik had de pech dat ik een goede lichting voor mij had, zoals Ron van Heeswijk, Robby van de Burgt, Wilco van de Sangen en Thijs Ketelaars. Ik werd toen gevraagd voor het 3^e elftal. Ad van Wanrooij was daar trainer/voetballer. Na twee jaar kwam ik in de selectie en werd meteen kampioen met het 2^e elftal. Dat was wel een bijzonder jaar. Het eerste elftal van Avanti, Schijndel en WEC werden allemaal kampioen. Bovendien bestond Avanti toen 75 jaar. Hans Brus heeft in dat jaar een feest op de Markt georganiseerd voor alle spelers van de kampioenen.”

Het uiteindelijke doel van Jody om in het eerste elftal te voetballen kwam snel dichterbij.
“Ik had inmiddels al een paar wedstrijden in het eerste elftal mee gedaan. Ik werd door de toenmalige trainer John van Nielen vaak gewisseld en ik vond dat niet altijd terecht. Ik wilde voetballen en ben toen weer in het tweede gaan spelen. Hans van Es was de opvolger van John en die haalde me weer naar het 1^e elftal en daar voetbal ik nu voor het 5^e seizoen. Ik ben wel gegroeid in die jaren en ben inmiddels een vaste waarde. Zo lang ik fit blijf ga ik door en ik kan het trainen nog steeds goed opbrengen. Jammer vind ik de uitwassen in het voetbal, waar ik zelf mee te maken heb gehad, met het verschrikkelijke incident bij Herpinia. Dat ging helemaal nergens over. Het was beangstigend toen de tegenstander door het lint ging. Ergerlijk vond ik ook de houding van het thuispubliek dat verbaal erg agressief was. Triest dat je onder politiebegeleiding het sportpark moet verlaten. Maar er is genoeg over gezegd  en geschreven. Daarom  moeten we  het verder dan ook maar laten rusten.”

Wij vroegen ons af hoe Jody zichzelf als voetballer omschreef.
“Ik  ben een snelle, explosieve voetballer als rechtsbuiten of rechtshalf. Ik ben een harde werker en maak veel meters.”

Als zaalvoetballer heeft Jody zijn sporen ook verdiend.
“Ik heb 3 jaar in St-Oedenrode meegedaan in de zaal met voetballers van Nijnsel, Olland en Rhode. In die drie jaar zijn we twee keer kampioen geworden. Ik ben daar eigenlijk via mijn zus terecht gekomen. Die had destijds verkering met een van die jongens. Hierna heb ik drie seizoenen gevoetbald bij ROMA in Schijndel met Roy van Delft en Rick van Lier.”

In de loop der jaren heeft Jody veel trainers gehad. Wie heeft de meeste indruk op hem gemaakt.
“Dat is zonder meer mijn vader. Ik heb gezien hoeveel hij er voor doet als trainer. Hij bereidt zich goed voor en heeft  goede oefenstof. Zonder discussie de beste trainer voor mij en niet omdat het mijn vader is. Onder Hans van Es ben ik als voetballer het meest gegroeid. Ook een hele goede trainer natuurlijk.”

De grootste hobby van Jody is vissen. Zijn opa en vader visten al veel en het is hem met de paplepel ingegoten.
Omdat Denise nog niet thuis was, hebben we Jody zelf naar zijn goede en slechte eigenschappen gevraagd.
De goede is volgens hem dat hij goudeerlijk is. Hij zegt wat hij denkt, maar wel op een nette manier.
De slechte is dat ik niet meteen iets doe als iemand iets aan mij vraagt. Ik denk dan wel eens, het kan wel een half uurtje wachten.

Kort hierop kwam Denise thuis en zij vond dat de goede eigenschap van Jody is dat hij altijd 100% inzet heeft en een winnaars mentaliteit heeft.
De slechte eigenschap is dat wel eens koppig en eigenwijs kan zijn.

Hierna stelden we Jody nog de volgende vragen:

 
Noud Bouwmans
Frans van Rozendaal