Sportret Jo van Kessel

Wij hebben een leuk gesprek gehad met:

                          JO VAN KESSEL

Jo is 84 jaar en getrouwd met Mia. Hij is op de Boschweg opgegroeid, tegenover de jongensschool. In die tijd stonden er alleen maar een paar boerderijen op die locatie. Achter de huidige Gasthuisstraat lagen een paar voetbalvelden. Jo was enig kind en zijn vader had niets met voetbal. Voetballen was toen ook nog niet aan de orde.

Na de lagere school ging Jo naar de Ambachtschool.
“Ik heb daar het vak van timmerman geleerd. Tijdens de opleiding heb ik mijn eerste klusje voor Avanti gedaan. Ik heb toen op school een geldkistje gemaakt. Na de opleiding ben ik een jaar bij Cees Goossens gaan werken. Met 20 man hebben we een boerderij gebouwd en die was na één jaar klaar. Het was allemaal erg arbeidsintensief. Alles moest met de hand. Met paard en kar kwam men de bouwmaterialen brengen. Vervolgens moesten wij met de kruiwagen met houten wielen de stenen een kilometer verderop brengen naar de bouwplaats. En dat voor een salaris van 7,50 gulden voor een werkweek van 55 uur.

Ik kan me nog herinneren dat de eerste kantine op het huidige sportveld  geschonken werd door BVV. Ik was net van de ambachtschool af en samen met onder andere Frans Smits, Toontje van den Brand en Harrie van Uden hebben we die in de avonduren gebouwd.  Er was geen geld. Daarna hebben we nog de kleedlokalen verbouwd en een kalkhok en magazijn gemaakt voor onze toenmalige terreinknecht Harrie van Uden. 49 jaar geleden hebben we in een werkplaats achter mijn huis de reclameborden gemaakt, die later rondom het hoofdveld werden geplaatst. Bert Steenbakkers heeft dat toen allemaal gesponsord. Verder heb ik samen met andere vrijwilligers  ook de huidige kantine een paar keer verbouwd onder leiding van Harrie van Liempd. Ik heb die klussen altijd met veel plezier gedaan. 

Op mijn 19^e ben ik in 24 maanden in dienst gegaan als chauffeur bij de AAT bij de aan- en afvoertroepen.”

Toen zijn diensttijd erop zat, is Jo bij een andere baas gaan werken.
“Ik ben als chauffeur gaan werken bij Jansen de Wit. Daar maakte ik lange dagen van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Ik kwam in Frankrijk, België en Duitsland met mijn werk. Ook heb ik nog 6 jaar personeel vervoerd. Mijn vrouw Mia werkte in die tijd ook bij Jansen de Wit en ging op zaterdag weleens mee naar Amsterdam als ik daar voor mijn werk moest zijn.
Na verloop van tijd ben ik toch weer in de bouw gaan werken, nl. bij het moederhuis als klusjesman. De  kloosters van de congregatie lagen door heel Nederland verspreid. Toen ik 60 werd ben ik met pensioen gegaan.”

Op zijn 13^e is Jo bij Avanti gaan voetballen, dat toen 15 jaar bestond.
“Mijn leeftijdsgenoten in die tijd waren Grard Bijsterbosch, Tijn van den Heuvel, Tini van den Broek, Bert van der Heijden, Jos Smits, Tijn van Engeland en Gerry van der Aa. In die tijd had je geen elftallen bij Avanti, maar speelde je in een schoolelftal onder de paraplu van Avanti. Tibosch was in die tijd voorzitter en de latere voorzitter van Oss zat in het bestuur. Ik was een redelijk snelle buitenspeler, maar had totaal geen zin om te gaan trainen. Ik moest overdag lange dagen maken en had ook vaak geen zin om dan nog te gaan trainen. Toen ik in dienst zat werd ik wel eens bij de kazerne in Grave opgehaald door Jo Blummel, zodat ik toch mee kon doen en Jo bracht me daarna weer terug. In 1953 kwam ik in het eerste. Toen was ik in militaire dienst en was vrijgesteld voor het trainen. Na het voetballen kaartten we wat en dronken een biertje. Er was in die tijd ook geen ander vertier voor ons.
Ik ben een paar keer kampioen geworden. Bij een van die kampioenschappen stond Henk Toelen in de goal. We eindigden toen met Vorstenbosch en Schijndel gelijk bovenaan. In de nacompetitie met die drie clubs werden we kampioen.”

Hierna begon een voor Jo belangrijke periode binnen Avanti.
“Ik kwam bij de veteranen te voetballen. Dat was een club binnen een club. De veteranen hadden een eigen bestuur. Op 14 juni 1966 zijn bij Tijn Persoons in het café de veteranen opgericht. Ik heb daar nog de oorspronkelijke stukken van. Voorzitter was toen Toon Kastelijn, secretaris was Jos van Schijndel en penningmeester waren Tijn Persoons en Piet Brus.  Het bestuur stortte in die tijd 1 gulden per lid in de kas van de veteranen. We speelden alleen toernooien en geen wedstrijden, waarbij we verschillende toernooien hebben gewonnen.  Nadat ik stopte met voetballen heb ik 25 jaar het penningmeesterschap op mij genomen. Hans Markus nam het daarna over, omdat alles via de bank geregeld moest gaan worden en ik liet dat graag over aan een jonger iemand.”

We kregen een ingezonden stuk onder ogen dat in 1984 was geschreven door een veteraan. Een erg leuk stuk, waarbij elke speler op de hak werd genomen. Was waarschijnlijk een voorloper van de geestige stukjes die later door de P(internationals) werden geschreven.
“Ja, humor zat er zeker bij de veteranen. We hebben ook jaren playback shows verzorgd als er iemand van de veteranen 25 of 50 jaar getrouwd was. Elke veteraan was verplicht om daaraan mee te doen. Jan van Houtum was presentator en Hans van Houtum was zanger van het bavaria lied. We hebben wat afgelachen in die tijd. Ik had thuis een kamer ingericht om te oefenen en Mia had kleding en pruiken verzameld die we gebruikten bij ons optreden.  Gijs Russens was een van de Star Sisters en ik zelf trad vaak op als Jantje Koopmans met ‘Rode rozen’. Gijs Mutsaarts trad op met Buenos Serra. We hebben eens een singletje gemaakt en deze op cassettebandjes gezet. De twee bekendste liedjes waren het ‘Bavarialied’ en ‘Al moet ik kruipend over den Boschweg’. We hebben 500 cassettebandjes laten maken en hadden er al snel 400 verkocht. De laatste 100 bandjes hebben we later verkocht in Maastricht, toen we daar een keer met de veteranen waren. We hadden ons honk bij Tijn Persoons en daarna bij Jo van Alebeek, totdat Toon v.d. Ven in het café kwam. We hebben bij het Venneke vele kampioensschappen gevierd. We vierden dat altijd op zondag en maandag en dat waren altijd twee fantastische dagen.
We hebben natuurlijk ook van alles georganiseerd met de veteranen. Zoals de vlooienmarkt, carnavalsmaandag,  waarbij gerikt en gejokerd kan worden, kerstbomenactie, aanwezig op de Hartemert, de zeskamp en het bierconcert bij ’t Venneke, waar vaak ongeveer 400 mensen op af kwamen. Deze activiteiten werden breed gedragen binnen de veteranen en iedereen droeg zijn steentje bij. Met de opbrengsten konden we activiteiten voor de veteranen organiseren.”

Jo heeft ook nog een neventaak binnen Avanti.
“Vanaf 1972 tot op de dag van vandaag doe ik de ziekenbezoeken binnen Avanti. Ik bezoek leden die ziek zijn thuis of in het ziekenhuis. Mijnheer van Galen was de eerste die ik bezocht. Ik kan me dat nog goed herinneren. Ik vind het leuk en dankbaar werk. Ik heb Harrie van Uden en Harrie van Liempd opgevolgd.”

Na zoveel jaren bij Avanti, waren we benieuwd wat Jo van de club vindt.
“Het is een mooie club gebleven. Iedereen wordt gewaardeerd binnen de club. Of je nu voorzitter bent, terreinmeester of leider, dat maakt niet uit. Ik heb respect voor iedereen die zich inzet voor Avanti en dat maakt Avanti tot een heel bijzondere en mooie vereniging.”

Mia vroegen we hierna naar de goede en slechte eigenschappen van Jo.
De goede eigenschap is dat Jo sociaal is en voor iedereen klaar staat.

De slechte is dat hij vroeger nooit naar huis kon. Tegenwoordig blijft hij niet zo lang meer hangen in de kantine en is op tijd thuis. Mia ging altijd met Jo mee en ze hebben altijd samen opgetrokken binnen Avanti.

Hierna stelden we Jo nog enkele vragen:

Hierna hebben we nog een arsenaal aan mappen met foto’s gekeken met hoogtepunten van de veteranen. Mooi om te zien. 

Jo en Mia, bedankt voor de gastvrijheid en we hopen jullie nog lang te zien op en rond de Avanti velden.

                                                            Noud Bouwmans

                                                            Frans van Rozendaal